نام موریکونه بی اختیار ما را بیاد وسترن اسپاگتی و سرجیو لیونه می اندازد آن موسیقی کش دار با سازهایی که تا آن زمان کسی از آنها در موسیقی وسترن استفاده نمیکرد از قبیل سوت سوتک و زنبورک گویی موسیقی او ویژه وسترن اسپاگتی بود بقول لیونه موریکونه تنها آهنگ ساز آثارش نبود بلکه فیلمنامه نویس هم بود میگویند لیونه برای اینکه در فیلمبرداری همه در حال و هوای صحنه قرار بگیرند موسیقی از پیش ساخته شده موریکونه را پخش میکرد ٬اکثر فیلمهای لیونه بدون تردید مدیون موسیقی جادویی موریکونه است ٬آن خیابانهای خاک آلود ٬ان بیبانهای تف دیده و آن دویل های کش دار و طولانی همه و همه بخاطر موسیقی جادویی لیونه خاطرمان مانده است جالب است که در بیشتر برنامه هایی که درباره سینمای وسترن تهیه میشود از موسیقی لیونه بویژه خوب٬بد٬زشت استفاده میشود ٬حال و هوای موسیقی لیونه غریب است در تم آثارش یک غم نهان است این موضوع در موسیقی فیلم روزی روزگاری در غرب می توان لمس کرد ودر حس پایان دوران غرب و پایان سینمای وسترن فرو رفت٬تنهایی آن انسانها را حس کرد و برای خاتمه یک عصر اشکی ریخت.در موسیقی نام من هیچکس در موسیقی شاد و کمدی لیونه باز هم میتوان این رگه غمبار را حس کرد ٬باری سرجیو لیونه و انیو موریکونه هردو با وسترن اسپاگتی بهم گره خورده اند و موسیقی موریکونه بخشی از خاطرات سینمایی میلیونها نفر را در سراسر جهان رقم زده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر